baudelaire tarafından modern sanata ve fikir dünyasına sokulmus ünlü bir sözcük, kavram . aynı zamanda süper bir şiiridir .
gök çökünce sıkıntılarla sızlanan
ruha bir kapak gibi, ağır ve basık,
dökünce çemberi kuşatan ufuktan,
gecelerden de acı siyah bir ışık;
dünya olunca bir rutubetli zindan,
ümit kanatları ürkek bir yarasa,
gider duvardan duvara vuraraktan,
ve başı çarpar çürümüş tavanlara.
andırınca yağmur tel tel süzülerek
loş bir cezaevinin çubuklarını,
ve gerince iğrenç bir sürü örümcek
beyinlerimizde tozlu ağlarını,
çalar tehevvürle birden havalanır,
fırlatırlar göğe korkunç bir uluma;
bunlar, sanki yurtsuz, başıboş ruhlardır,
koyulup dururlar inatla feryâda.
ve ruhumdan geçer upuzun tabutlar,
sessiz, ağır ağır, ümit ağlamada;
merhametsiz korku mütehakkim, çakar
siyah bayrağını eğilen kafama.
