"onunla ilgili hatırladığım ilk anım, kucağına çıkmak için sakallarına asılıp kendimi çektiğimde suratında oluşan acıya rağmen gülen gözleriydi."
"dur uşak, yavaş!" dedikten sonra belimden tutup beni kucağına alır, onun o uzun sakallarının üstüne kafamı yaslar, minik gözlüklerini çıkarmaya çalışırdım. ne zaman bunu başarsam, bir eliyle burnunun üstünde oluşmuş kızarıkları kaşır, öbür eliyle ise kafamı okşardı. benimle ilgilensin isterdim, fakat o belli bir süre sonra, tok ve gür sesiyle etraftaki diğerleri ile konuşmaya başlar, ben de ses tonundan etkilendiğimden olsa gerek, "ben de tiyatrocu olcam amcam gibi büyüyünce" diye düşünerek, gözlüğü ve sakallarıyla oynamaya devam ederdim.
amcamı ve ona benzeyen diğer tüm arkadaşlarını çok severdim, onlar 80 sonrasının romantik solcularıydı, ruhi su dinlerlerdi...
