dört bir tarafinizdan press yerken gecelerin gündüzlerden uzun gectiği vakitlerde hayattan sogumaya baslarsiniz.
ne bir soluk alacak temiz havaniz vardir. sanki sıkısık bir trafikte debraji bozuk, vitesi 2'de atan, frenleri zar zor tutan bir sahin marka külüstürü kullanirsiniz hayatta.
üzümün cöpü armutun sapi diye beyninizi delerler. iki kibrit cöpü verip gökdelenler dikmenizi isterler.
diayetli olmanizi isterler. aldiğiniz cekler hep karsiliksizdir. kendi öz sermayeniz tükenmekte bir de cekleri ödemeyenlerin zeytinyaği gibi üste cikmasini görürsünüz.
agizlarina bir şaplak vurmak istediğiniz vakit, anla onlari diye affet onlari diye telkinler yersiniz.
eh efendiliği bozmazsiniz ama küfrede küfrede öfke girdaplariniza kapila kapila affedersiniz. etrafinizda olan herseyden nefret bile edecek takatiniz kalmaz.
evinizde, isinizde yasadiğiniz cevreden kacmak istersiniz ama hep ayağiniza bagli prangalari tam acacakken anahtarin değistirildiğini fark edersiniz.
gerci pranganizi tam çözüp kactiğinizda bu kacisin bedelini fazla fazla ödersiniz.
bazen tam anlami ile yasadiğinizi hissettiğiniz nadir anlarda yediğiniz sekerler zehir olur. mesela uzun zamandir yapmaya firsat bulmadiğiniz hos bir tesaduflerle (daha dogrusu mucize) dolunaya karsi bir sise vise ickidiğinizde bir telefon gelir ve bütün neseniz tadiniz kacar. atarsiniz denize sigarayi o an piç olmustur.
ufak keyifleri büyük bedeller karsiliğinda yasarsiniz. ömrü hayat bir rüya gibi gecmektedir. tam bir oh dünya varmiş diyeceğiniz vakit olmayacak belalar gelir basiniza.
sanki bir sahnede insan maskeleri olan sizi yemeye calisan kurtlarin arasindasinizdir. bir an ayaginiz sendelese kurtlar size sardilacaktir.
bu komediyi bitirmek için cekip vurmayi cok düsünürsünüz. ammavelakin fani bir hayati bitirmek size ebedi hayatin iska gecilmesi olarak fatura edilecektir.
sonucmu hayattan sogumus bir sekilde 5-3-2 taktiği ile yasarsiniz.
a'dan Z'ye herseyden nefret ederek ve kücümseyerek ve hor görerek.
hadi bir şiirler bitirelim entry:
gucum, hayatim, nem varsa kaybettim;
kaybettim, ah, dostlarim, nes'emi;
kalmadi hatta kibrim, azametim;
oydu vehmettiren dahiligimi.
'hakikat budur' dedikleri zaman,
karsimda sahiden bir dost zannettim.
hakikati anlayip duydugum an;
coktandir gelmisti nefretim.
ama iste hakikat ebedidir;
yasarsa bir kimse ondan bihaber,
alemde omrunce gafil kisidir.
tanri soruyor, cevap almak ister,
iyi ki aglamisim ara sira;
elimde kalan tek servet, bu dunyada *
