hydra albümünün tamamını yeni dinleme şansı buldum. özellikle the unforgiving albümü çok eleştri alıyordu. malum within temptation'ın enter ile mother earth'üne bakıyoruz. özellikle enter çok derin. sonraki 2 albüm daha senfonik daha da güzel. birde the unforgiving'e. arada baya fark var. müzikleri daha elektronikleşmiş. tarz hafiflemiş. senfonik back vokaller gitmiş. korolar defedilmiş. bense konsept bir albüm olduğu için çokda yardırgamadım.
fakat bu yeni gelen hydra yı dinlerken baya baya grubun müziğinin oldukça hafiflediğini düşünüyorum. grubun deceiver of fools, mother earth, candles gibi bir şarkısını herhangi biri dinlese korkup kaçacakken; pop dinleyen biri bu albümü rahatlıkla alıp dinleyebilir.
malum grup genç değil. haliyle ilk tarzlarını korumalarıda mümkün değil. dağ gibi linkin park 2 nu-metal albümüyle yaktı yıktı ortalığı. şimdi ne idüğü belirsiz alternatif rock grubuna dönüştü. evanescence fallen ile yıktı. the open door ile cilaladı. ama son albümleri ile yine eski gothic, melankolik tarzlarından oldukça uzaklar.
anathemanın ilk albümlerine, alternative 4 bakıyoruz. ve ondan sonraki müziklerine. nerden nereye.
yaş ilerledikçe sert, melankolik gruplar bir değişimin içine giriyor. artık bunu kabullendim.
yine hydra'ya dönecek olursak albüm ne kadar müziği hafif gelsede silver moonlight isminde brutal vokal içeren bir şarkıda var, and we run isminde rap vokal içeren bir şarkıda. oldukça ilginç bir albüm olmuş.
ne kadar değişsede bir kalite olduğu bariz. onca yıldan sonra vokal 2 çocuk doğurduğu halde, grup müzik yapmaya devam ediyorsa takdir ediyor sizi albümü keşfetmeye, sharon'ın kadife sesini dinlemeye davet ediyorum.
