her şeye ön yargı olmaksızın yaklaşmamızı söyleyen insanoğlunun, konu tanrı olunca anlamsız ön yargılarla çevrilmiş bir düşünceye saplanmasını anlamıyorum.
konu tanrı olunca adam öyle epistemolojik şeyler istiyor ki, inanmamak için öyle bir direniyor ki anlamakta zorluk çekiyorum.
gereksiz bir direnç, müthiş bir ön yargı.
şu hayatın oluşması, on üzeri iki yüzde bir ihtimal.
şöyle söyleyeyim, matematikte on üzeri elliden sonrası bakılmaz derler. yani insan aklının alması çok zor sayılar.
şimdi buna ihtimal diyenler, gelip bana hiçbir işi kanıtlayamazlar.
konuştukları dili bile. aslında bunlar türkçe konuşmuyor, rastgele bir şeyler yazıyorlar ve o da tutuyor derim.
var mı böyle bir ihtimal? var.
peki niye inanmayacaksınız bana? çünkü insan belli bir olasılığın üzerini kabul etmez.
ama konu tanrı olunca..
asıl ön yargılı olanlar, bu dediklerimi düşünmeyenler.
kuran inançsız olmayı kabul etmez. biz bunu ateistlerde de görüyoruz.
aslında onların inandıkları bilim ve teknoloji.
bak birader, ben yanlışlanabilir bir olguya inanmam.
bilimin savunduğun teoriyi elli yıl sonra aslında böyleymiş demeyeceğini kimse bilmiyor.
daha önce yüzlerce örnek var bununla ilgili. ve sen ona rağmen öyle bir savunuyorsun ki, ben şaşıyorum.
bak inandığın bilim, binlerce gezegen inceledi. yaşama uygun tek yer, hala dünya.
rastgele öyle mi?
rastgele mi?
rastgelsin o zaman ne diyeyim. yeryüzünde böbürlenerek gezme, ne yeri yarabilirsin, ne de dağlarla heybet yarıştırabilirsin.
