ne olursa olsun güçlü olması pes etmemesi gereken yazardır. tecrübeyle sabittir. şöyle ki ilkokul 5 e giderken yani bundan 20 sene önce itp denen sikimsonik bi hastalıkla tanıştım. hastalık sinsi ve sebebi bilinmeyen bi hastalıktı. o dönem çocuk aklımla çok gözyaşı döktüm ve bir gün kendi kendime o kadar sıkıldımki küfürler savurup* dedim sen misin ben mi aq bana bişey olmıcak sen siktirip gidiceksin dedim. ve enteresandır gerçekten ben tavrımı değiştirmemden sonra hastalık geriledi ve siktirip gitti kan değerlerim yükseldi ve düzeldim. sonrasında bu 20 yıllık süreçte bana 5er yıl arayla geri döndü. ve ben ne zaman karalar bağlasam değerlerim daha da düştü ne zaman isyan edip dik dursam çekildi gitti. en son 5 sene önceki atakta bıçak altına yatıp dalağımı aldırttım çünkü %70 oranda çözüm olan hastalıkta 2013 yılındaki yeni atağında öğrendim ki ben %30 a girmişim. evet bu hastalık benle yaşıcak ara ara sinsice ben burdayım diyecek ve birgün güçlü bir atağında acil hamle yapmazsam beni öteki tarafa transfer edecek. çünkü boktan yanı kan değerlerim dibe vurana kadar asla haberim olamıyor. taki iç kanamalarla vücüdumda benekler oluşana kadar. ama ben birebir tecrübe edip bunun en iyi çözümünün kortizon ilaçlarımdan da öte moralim ve dik duruşum olduğunu anladım.
hasılı bir abi olarak yazarımıza diyorum ki pes edersen o zaman bitersin kardeşlik. hiç birşey bitmeden bitti diyemezsin.
