Her gece dua ediyorum, annemde aynı hastalıktan hastaneye kaldırılmıştı, ölümden döndü ve benim yanımda hiç kimse yoktu, yapayalnızdım, kendimi çok çaresiz hissetmiştim. Ama bak senin bir sürü sevenin var, ben bile varım. Ben hala mücadele ediyorum, yaşadıklarımla insanların bana yaptıklarıyla değil kafamda taşıdıklarımla bir dünya kurmaya çalışıyorum. Hala samimiyete ve masumiyete inandığım bir dünya kurmaya çabalıyorum. Üzerimdeki yara izlerine rağmen hala kılıcımı çekmekte isteksizim, bu hal beni çok yalnız kılıyor kimi zaman, bu naiflik beni çok kırılgan yapıyor, bu hayatla baş edememe hali beni çok yoruyor ama hala uğraşıyorum. yara almaktan öylesine korkuyorum ki kaçmak çoğu zaman bir çözüm gibi geliyor. ama sen ben değilsin, seni bekleyen bir sürü insan var. Ben zaten ölümün güzel bir şey olduğunu düşünenlerdenim. benim için hayat yoksa ölüm de yok çünkü, hem ölüm güzel şey olmasaydı hak diye geçmezdi, Ölmemeni kendi bencilliğimden istiyorum. Hala senin gibi insanların nefes aldığını bilmek tutunmama yardım edecek, işte bu yüzden lütfen ölme.
