ben bu yazıyı yazıyorum çünkü duvarlar derdime ortak olmuyorlar. insana en acı veren şeylerden biri harcadığı emeklerin boşa çıktığını görmektir. ben bugün boşa çıktığını görmekle kalmadım emeklerimin yüzüme tokat gibi vurulmasını izledim. nasıl bir kötülük yapmışsam artık. nasıl bir düşmansam. hayatım boyunca hiçbir insan için kötü düşünmedim düşünemedim ama nedense hep yanlış anlaşıldım. iyilik şaşırtıcı geliyor insanlara demek. kokusuna hasret kalırsın bazen birilerinin ondan sonra onlar seni o hasret kalışına pişman ederler. hemde iki günde. öyle bir çıkmaza sokarlar ki beynin devreden çıkar ve kendini sadece dua ederken bulursun. ben bu yazıyı sana yazdım size yazdım. benim tek isteğim huzurdu kendi huzurum bile değil ama özür dilerim sizi böylesine düşündüğüm için gözyaşı döktüğüm için özür dilerim bencilmişim sizin için uğraşırken bencilmişim. özür dilerim her biriniz için ayrı ayrı üzüldüm düşündüm yoruldum özür dilerim her gece sizin için allah'a yalvardığım için ama her şeyden önce allah'tan özür dilerim bana her şeyi gösterdiği halde yine de aptallık ettiğim için sizden umudum yokta o affeder o anlar. özür dilerim her şey için. ben bir şey yapamadıkça üstüme geldiğiniz için bünyemin ve yaşımın taşıyamayacağı bu yükü bana taşıtıp kamburumu çıkarıp üstüne birde tekmelediğiniz için teşekkür ederim.
