hukuk kararlarını tanımıyormuş, memleketin çivisi çıkmış. özeti bu.
başbakan tanımıyor, aziz yıldırım niye tanısın? her ikisi de aynı telden çalıyor: "sokayım yargıya" felsefesi...
haa, şimdi burada duracaksın arkadaş: imam-cemaat ilişkisi bildin mi? başbakan tanımazsa klüp başkanı niye tanısın? klüp başkanı tanımazsa dernek başkanı neden tanısın? başkanlar tanımıyorsa altındakiler neden tanısın? bu daha böyle çorap söküğü gibi gelecek, ok yaydan çıkmış bir kere. acayip tehlikeli sulara girildiği belli oldu; herkes kendi yargısına itimat edecek, herkes kendi hukuk anlayışını esas alacak. elbette herkes kendi hukuku çerçevesinde haklı ve kendi yargı mekanizması dahilinde suçsuzdur: "kendime çok kızdım, haksızsın pezevenk dedim, kendime iki sene mahrumiyet ve mahkumiyet verdim, bir daha da bu işleri yapmamam gerektiğine hükmettim, şu kadar paramı da hayır kurumlarına hibe ettim" diye birşey duyabilir misiniz? mümkün mü bu? velev ki bazı evliyalar için mümkün olsun, herkes evliya mı? tayyip ve aziz birer evliya mı?
yani dostlar, çok büyük fırtınalara hazır olun: tayyip coşup hukuksuzluk yaparken herkes bir kenara sinmiş bu deliliğin bir şekilde aklı selim birileri tarafından durdurulacağı hayalleri kurmaktaydı: ancak bu "delilik" şimdi topluma yayılmaya başlayan norm haline geldi. yarın birisi adam keser, "gelsin alsınlar bakalım becerebiliyorlarsa" der, emsal olarak aziz nasıl tayyip'i gösteriyorsa bu eleman hem tayyip'i hem aziz'i gösterebilir.
işte şimdi bombanın patladığı noktadayız. herkes siper alsın.
