cok uzunseneler evvel eminonuden aldiğim disariyada ses veren kahverengi walkman'im de sarip sarip basa dinlediğim parcadir. o zamanlar kurban bayrami nisan ayina denk geliyordu. antalya kemer'de hala beni sasirtan cildirtici bir taraf dag bir taraf deniz manzarasinda tarifi zor duygular yasatan sarkidir.
o zamanlar cicegimiz burnumuzda basimizda kavak yelleri esmekte. hayatin kavgasina kilicimizi bilemiş kelle kesmeye cikmişiz. gelecekler için hayaller var. mahi hulyalar içindeyiz.
ammavelakin hayatin sillerini yiye yiye kilic körlenmeye yüz tutmuş, bir kaç kelle almisiz.
daha yipranmamiş ve yillar bizden bir şeyler eksiltmemiş. her dogan günü büyük bir heyacanla bekliyoruz.
yillar gectikce icimize sinen bezginliğin katresi bile yok. belki de vardi ama farkinda değil macka parkinda idik.
ne zaman kemer'e gitsem, ne kemeri yahu antalya lafi gecse bu o yaşadiğim ani ölümsüzlestiren bu parca hatrima gelir.
sonralarimi ne oldu? eh biraz yakın tarih bilenler -ferdiyi gectim toplumsal olarak- yediğimiz samarlarin yanında balyoz darbelerinin osuruk kaldiğini bilir.
velhasil kelam elimizde kalan güzel zamanlardan hoş bir kokunun anisi.
