insan vücudunun kendi kendini imha etmesi olayının başlangıcıdır kanımca.. vücutta düzeltilemeycek bir hasar karşısında beyin imhayı başlatır (çocuk yaşta yakalanılan kanser gibi) ya da hayattan beklentilerin kesildiği bir dönemdeki vazgeçiş yine beyne "artık devama gerek yok" sinyalini gönderecektir. vücut fonksiyonları durduğunda bedenin çürümeye, kurtlanarak kendini imha etmeye başlaması gibi, bu imha vücudun içinde kanser olarak kendini gösterir. beyne iletilen bu sinyalle vücudun en zayıf noktası neresiyse (sigara içmeyenin akciğer kanseri olması gibi) orada başlar ve sonrasında hücre savaşlarıyla devam eder. yayılma hızı bu sinyalin derecesiyle ilgilidir bence. 3 ay ömür biçilen kanser hastasının iyileşmesiyle, beklenmedik anda kanser sebebiyle ölenleri düşünürsek çok da mantıksız değildir. uzun süre mücadele verenler bana göre kararı henüz vermemiş kişilerdir. kişi ölümü kabullendiği anda içteki yara son hamleleri yapar, vazgeçtiğin anda durur, belli bir süre sonra vazgeçsende etkisi olmaz tabi, vücut ağır hasar almıştır artık.. ayrıca kanserin tedavisinin olmaması, en güçlü ilacın moral olması da ilginçtir. yani bana göre kanser beden sağlığıyla değil ruh sağlığıyla ilgilidir daha çok. tıpla alakası olmayan biri olarak, umarım ölmeden önce bu tezimin doğruluğunu öğrenirim.
