Halen varlığı tartışılan birisinin* yarattığına inanılan, yani bizi yaratanla aynı yaratıcının ürünü, dünyayı paylaşmamız gereken canlıların diktatörlüğüne soyunmamız işidir. Gerçekten, hakkımız var mıdır bir böceğin canını almaya? Evimize girip, yaşamaya çalıştığı için? Hakkımız var mıdır, balkonunuzda doğurmuş bir kediyi yavrularıyla oradan kovmaya çalışmak? Yavrularını doyurmak için, açık pencerenizden içeri girdiğinde beddua etmek?
Bunları yazıyorum ama, ben de az önce, daha önce yüzlerce kez yaptığım gibi, bir canlıya tanrılık tasladım, gücün sadece zulümden ibaret olduğunu sandığım için belki, öldürdüm bir karafatmayı daha, çünkü mutfağımdaydı, çünkü ondan korkuyordum aslında, ama güç bendeydi ve onu öldürebilirdim, öldürdüm.
Bugün dünyada, bütün insanlar yaşamak için bir şeyler yapıyorlarken, sadece elinde gücü var diye, sıfatsızların diğerlerine tanrılık taslamasına benzemiyor mu benim yaptığım?
kendini anlatma edit'i:
yanlış anlaşılma korkusu altında belirtmek isterim ki, yaklaşımım kesinlikle, ama kesinlikle "nıhahha güçsüzleri ezelim olm, aha bak kedi tekmeledim yuha" şeklinde değildir. sadece, tahminimce, her insanın içinde biraz sadistçe dürtülerle meydana gelen, karşındakine hükmetme, ego tatmini gibi bir ezikliği dışarı vurmaktır. bunu yaparken de, günümüzde "büyük" hesaplarla uğraşan "büyük" devletlerin, aslında ne kadar da bu egoyla yönetildiğine dair, benim gözlemlediğim küçücük bir olay ile, o koskoca politikaları kıyaslamaktır.
umarım anlaşıldım?
