özetle bu söz jan jak ruso'ya aittir. bir prensese ithaf edilen o sözde dahi pasta kelimesi geçmemekte, daha pahalı bir ekmek çeşidi olan brioche geçmektedir.
şurada geçen entrileri okuyorum da, kapitalizmin ne boyutlara ulaştığını gösterir diyen bile var. ne desem bilemedim, çüş mü desem, hörst mü desem, brrrrşşşş mi desem. neyse daha fazla çirkinleşmeden açıklayayım. şimdi fransız devrimi dediğiniz devrim, zaten basbayağı burjuva devrimidir. yani burada kapitalist olanlar marie antoinette tarafı değil, onun giyotine götürülmesine sebep olanlar, devrimi fişekleyenlerdir.
sadece bununla kalsalar yine iyi, marie'ye "austrian whore"* lakabını taktılar, 8 yaşında bir çocuğu "ayartmaya" çalıştığını iddia ettiler, onu avusturyadan gelip sarayı yozlaştıran bir sapık ilan ettiler.
tüm bunların sebebi gayet açık aslında. hiç bir devrim hareketi, dört dörtlük adil ve doğru olamaz. bu ancak masallarda olur çünkü. gerçek buysa, o zaman yapılacak tek şey vardır: insanları masallara inandırmak. iyi bir masalın da olmazsa olmazı, mide bulandıran bir kötü karakterdi. işte fransız devrimini de bu kadar eşsiz bir devrim yapan şey bu konudaki başarısıdır. Liberté, égalité, fraternité * diye sloganlar bularak insanların kafasına kazıdılar bazı devrim değerlerini. halbuki ne özgürlük, ne eşitlik, ne de kardeşlik köylü fakir vatandaşın ümit ettiği şey değildi.
sonra zaten devletin yanlış politikaları sonucu aç ve yoksul kalmış halk, saraya karşı kindarlaştırıldı. bu pek de zor olmayacaktı elbette ama, asıl önemli olan saray gibi halk tarafından kutsal sayılan bir makamın itibarının sarsılmasıydı. bu yüzden türlü türlü, ipe sapa gelmez iddialar, dedikodular atıldı ortaya. işte tam da bu noktada, çok küçük yaşta saraya gelip gurbet sancısı çeken, uzunca bir müddet çocuk sahibi olamayan, siyasetten fazla anlamayan ama yazdığı mektuplarda, anılarda görüldüğü kadarıyla gayet de insancıl ve sosyal bir kişilik olan, hayatı boyunca pek çok yetimhane açtırmış, yoksullara yardımda bulunmuş, halkın ekmek bulmakta sıkıntı çektiğini gördüğü vakit: "şu durumda dahi bizden desteklerini kesmediklerini gördükçe, onlar için daha fazla çalışmamız gerektiğini düşünüyorum" diyen bir kraliçe öne çıktı devrimciler için. avusturyalıydı, fraternitenin dışındaydı. sapık bir kadın olduğu dedikodusunu yaydılar. bu sayede kraliyetin halk nezdindeki itibarını darma duman etmişlerdi. şimdi de ekmek bulamıyorlarsa pasta yesinler dediğini iddia ediyorlardı. yani bu kadının égalité'den de anlamadığını ima ediyorlardı. masalın kötü karakteri artık bulunmuştu. şimdi geriye bir tek liberté kalıyordu!
yaa, işte sevgili sözlük. o devrim yapıldı, marie'nin kemikleri bile kalmadı bugüne. o gün yapılan burjuva devrimi ise, bugün en parlak günlerini yaşıyor belkide. senelik cirosu bir çok ülkenin yıllık gayrisafi milli hasılasından daha fazla olan şirketlerin patronları, havyar ve viski eşliğinde yaptıkları sohbetlerde, marie antoinette'nin, tek suçu 14. değil de 16. luinin karısı olmak olmuş olan bu kadının söylediğine inandıkları bu sözü söylüyor ve kahkahalar atıyorlar. bizler de onlara eşlik ediyoruz bu güzel muhabbette. çünkü masal da öyle ya, kötü kalpli kral ve onun hain, yelloz, buz kalpli karısı giyotine vurulmuş. bütün halk 40 gün 40 gece şenlikler yapıp eğlenmişler ve dünyada bir daha hiç bir zaman haksızlıklar adaletsizlikler olmamış. insanlar özgür, eşit ve kardeşçe yaşamaya devam etmişler.
