pişman olduğun zaman,
zevke doyduğun zaman,
huzur bulduğun zaman dönebilirsin.
ben yine burda olacağım,
yaralarını saracağım,
seni anlayacağım.
demiştim sana. çünkü biliyordum ki, boğulmuştun aşkımdan.ve biliyordum ki,senin karşında dağ gibi dursam bile sen yine bir tünel kazıp gidecektin benden.ben de hevesini alıp gelmeni bile kabullenmiştim, ''kafa karışıklığını'' gidermeni. çünkü nasıl olsa sen hep beni seviyordun ya, kendin diyordun dönüp dolaşıp geleceğim yer sensin diye.
peki küçüğüm demiştin.
gelmedin.
biliyordum gelmeyeceğini,gidişinden belliydi.
her gelişin gibi, gidişin sahte değildi bu sefer.
ayrıllığı kabullendim ben artık,
ama bi farkla,
seni, sen olmadan da sevmiyorum artık.
seni ben hiç sevmiyorum artık.
bana benzeyen, ya da benzemeyen birini bulup çok seviyorsun şu anda,
biliyorum,
ama sen de bil ki,
pişmanlığın ne kaderini,ne de peşini bırakmayacak.
