Yere çöp atmama konusunda keskin prensibim var. Çok kere cebimde kağıt parçasıyla yüzlerce metre gidip, çöp kutusunu görünce atmışımdır.
yine böyle bir günde tanımadığım bir sokakta çöp atacak yer ararken onu gördüm.
Tam çöplerin poşetlerinin olduğu yerde 1.70 boylarında, siyah bluz kumral saçlar, kararında makyaj ve ela gözleriyle bana bakıyordu. Karşı yoldan ona doğru yürürken, hızla gelen arabaları umursamadım bile. Gözlerimi kapatmadan ona gidiyordum. O da bana bakıyordu işin ilginci.
yanından geçerken elimdeki kağıdı çöpe attım ve az önceki afeti devranın etkisi ile kamyon çarpmış gibi yan yan yürümeye devam ettim.
Sonra arkadan bir ses:
-Pardon bakar mısınız ? dedi
Dedim kesin karşı konulamaz cazibeme dayanamayıp sohbete girecek, oldu bu iş ulan buckfush diye içimden geçirdim.
en Kadir inanır sesimle
-Efendim dedim
-Ne yaptığınızı zannediyorsunuz? dedi
Herhalde beni niye böyle göt gibi ortada bıraktın tut kolumdan götür demek istiyor dedim.
yine de masumane şekilde hiiiç diyebildim
-Çantama çöpünüzü attınız, ben abimi bekliyorum ondan buradayım. Kendisi de birazdan gelicek zaten dedi
Meğer kıza bakmaktan yerde duran çantalarını çöp sanmışım.
Kızın elinden çöpü alıp sessizce pardon deyip arkamı döndüm ve yoluma devam ettim. Az ilerideki köşebaşına kadar olan yol bitmek bilmemişti...
