genellikle bu ülkemizde siyasetçiler için kullanılan bir cümledir. özellikle süleyman demirel ve bülen ecevit'ten bıkan insanların sarfettiği bir cümle olarak algılanabilir. gerçi bülen ecevit kısmı artık geçerli değil; ama gazetelere sık sık röportajlar vererek siyasete karışmasından dolayı demirel için hala kullanılabilmektedir.
