sorgulamaya yol açan tabirdir.
ve kuşkusuz süper bir kelimedir.
iki olasılık arasında kararsızlık ifade eder. ama söylenen olasılığın mı tersinin mi vurgulandığı belli olmaz.
kimi bağlamda ibre söylenen olasılıktan yanadır: "karımın beni aldattığından kuşkulanıyorum", "içimde katilin uşak olduğu kuşkusu var", "şaibeli bir maç".
kimi bağlamda ibre titrer: descartesın kuşkuculuğu ve hegel'in olumsuzlayıcılığı kararsızlıkta karar buluyor.
birçok bağlamda ise ibre olumsuzdan yanadır: "vestel manisa'nın şampiyon olacağından kuşkuluyum", "katilin bahçıvan olduğundan şüpheliyim", "şeksiz gümansız". ilkçağda yunanda kuşku ya da ikircim (aporia) hayranlıkla (thauma) bağdaştırılırken, bildiğim kadarıyla ortaçağda kuşku genelde rahatsız edici bir duygudur, divan şiirinde gönül aynasında lekedir.
