bir ev arkadaşım vardı. Nefret ederdik birbirimizden. Kaşarın tekiydi hatun. Ne varsa ondan çektim. Ben hayatımda bu kadar pislik bir hatun görmedim.
Bir insan bu kadar mı adi, gurursuz, kaşar olurdu?
Gündüz tanıştığı adamı gece kahve içmeye çağırırdı. ( isteyene numarasını veririm. şaka şaka!)
Neyse yine bir ortam kurmuş, topladı eve getirdi. Yine ben soğuk, lüzumsuz gibi ortamda oturuyorum. Ezberlediğim hareketlerin hepsini sırası ile yaptı hatun.
Ne oldu? Eninde sonunda o karıdan kurtuldum. Hatta evden haber vermeden herşeyimi toplayıp çıktım. Sonra ne mi oldu?
O getirdiği arkadaşlarından biri benimle aynı fikirde imiş. Bunu keşfetmiş. Zaten kahve içme muhabbetinde çok rahatsız oturuyordu.
Önce arkadaş olduk, şimdi sevgili...
Ve sanırım evleniyoruz!
hiç bir şey tesadüf değildir diyorum. daha ne diyeyim?
