Sabahattin Ali'nin en iyi kitabı. "insanın romanı" demek çok abes durmaz sanıyorum. Öyle gerçekçi bir şekilde işlenmiş ki insan dedikleri; onu tüm çirkinliklerine, zaaflarına rağmen içindeki "kötüyle savaşma arzusu" sebebiyle bağrına basıyorsun. Acıyorsun ama seviyorsun da... Anlatamadım, anlatamam da...
Artık korkuyorum. Saadetin bizi korkutacak kadar çok ve kesif olması nedir bilir misiniz?
