o zaman başımdan geçeni anlatıyorum. komşumuz nuran teyze ve 6 yaşındaki oğlu burak ipnesiyle sürekli bize gelirlerdi. ben de hep burak' a yapmacık da olsa iyi davranıyordum. bilgisayarı açıyorum, kumandayı veriyorum falan.
neyse odamdayım. akşam olmak üzere hava iyice kararmış lambayıda yakmadım o ortamda gitar tıngırdatıyorum - ergenlik işte napacan- o sırada burak geldi oturdu karşıma bakıyor dinliyor falan. sonra odaya nuran teyze geldi baktı etraf karanlık lambayı yaktı.
+ napıyorsunuz karanlıkta?
ben daha bir şey demeden burak atladı
- yağız bana bıçak gösterip keserim seni dedi.
lan şok oldum yaa kafasımı iyi bonzai mi içti ne yaptı bilmiyorum ama durduk yere böyle bir şey dedi. sonra nuran teyze tüm çirkefliğiyle
+ ne yaptığını sanıyon sen şeytan mısın kücücük çocuk vıdı vıdı bıdı bıdı hırladı tısladı.
lan şok olmasam ikisini de bıçaklayacam ama şok oldum. o kadar çirkef ki yok diyesim bile gelmiyor. annem geldi o babama dedi. komşu kocasına, o babama dedi. bak arkadaş yemin ediyorum flash tv de yalçın abiye çıkacaklardı. Haaa sonra intikamımı aldım ufak ufak ayakkabılarına işeyerek ama hıncımı çıkartamadım.
sekizinci nesil yazarım uzun süredir bu kadar uzun yazı yazmamıştım. siz düşünün artık bilinç altımda nasıl yer edindiyse.
