4.
-
--spoiler--
Bazen öyle bir ruh hali kaplar ki bedeni...
Ağır gelir her şey sana.
Hiçbir şey yapmak gelmez içinden.
Her zaman içmekten keyif aldığın kahvenin tadı değişmiştir.
Dinlemekten usanmadığın şarkılar anlamsız gelir bir vakitten sonra...
Kalemi alırsın eline bir nebze rahatlatır diye,
Noktayla başlarsın cümleye, noktayla bitirirsin...
Kalem kalır sadece elinde bütün çıplaklığı ile...
Susmak istersin, sadece susmak ve boşlukla bütünleşmek.
Öyle hüzünlü anlardır ki o anlar, paylaşmak istemezsin kimseyle.
Masum bir hüznü büyütürsün gözbebeklerinde...
Fonda sessizliğin parçası, sarar sarar dinlersin.
Yalnızlık bazen güzeldir...
Sessizlik yalnızlığın en samimi arkadaşıdır.
Düşünceler düşmanıdır yalnızlığın, Umutlar kurtarıcıları...
Bir de yalnızlıkları süsleyen şehrin ışıkları ve yıldızlar...
Saatlerce birisinin kayıp dileğini gerçekleştirsin diye beklediğin yıldızlar...
Huzuru içine işler onlar.
Gözlerini bir an dahi ayırmak istemezsin.
Ah bir de hafiften esen rüzgar okşar ya tenini...
Ciğerlerine çekersin alabildiğince o mis gibi oksijeni ve tutarsın içerinde birkaç saniye...
Sonra, sonra salıverirsin gökyüzüne tüm kirlilikleri, bedbaht düşünceleri, öfkeleri...
Bir bakarsın hafiflemişsin, Bulutlar gibi...
--spoiler--
