Taninmayan ucra bir kosede, genisce yapılmıs bir odadir yogun bakım. genelde uzunca bir koridordan gecip, bu dunyayla obur dunyanin dip dibe oldugu sıkıntı dolu yerdir. hastanemizdeki yogun bakımda genelde d.s.s kanrevan icindeyim sarkisi calınır gecenin ufkunda. ex vermedigimiz hic bir nobet gecmez. bir sure sonra o soguklukta o kadar basit gelir ki olumler, duydugunuzda hic bir sey hissetmezsin. epey bi mudahale edersin ama elinden hicbirsey gelmez. ilk baslardaki bu durum belki ruyalarina girer. kaybi yogun bakımın onundeki hasta yakınlarina anlatirken kendini zor tutarsin aglamamk icin. hangi kelimenden sonra hıckırıkların yukselecegini iyi bilirsin. sarılmak istediklerin de olur, kacıp gitmek istediklerin de. bu olay boyle surup gider ve gunun birinde o kadar siradanlasir ki, artık sen o eski sen degilsindir. tum duygularini o soguk genis odada birakirsin.
birgun bindigin otobuste o hasta yakınlarından birileri karsına cıkar. o senı tanımaz ama sen osoguk odayı ve dısındakileri hic unutamazsın. bir gram sohbet ve gözler bırakmışlardır geriye...
