dünyada eşi benzeri olmayan samimiyetsiz, salak, yapmacık insandır.
vardı böyle bir tanıdığım çocuk. benim sevgilim değildi ancak.
arkadaşım bundan ayrılmaya çalışıyor, kalp kırmamaya, zorlaştırmamaya çalışıyor.
bitmiş gitmiş sevgi denen şey. zoraki gidiyor ilişki.
neyse kız buna söyledi ayrılmak istiyorum ben diye, çocuk önce kabul etti.
3-5 gün ayrı kaldılar, muhtemelen o ara meşgul olduğu kızlar olmuştu aramıyor sormuyordu.
biz de diyorduk, bak ne güzel ya tertemiz bir bitiş oldu filan.
sonra bi gece çocuk bunu aradı içmiş belli.
+efendim?
-ayrılmayacağız biz!
+e biz konuştuk, hallettik. olmuyor yapamıyorum gerçekten.
-hayır ''kendimi öldürürüm'' bitemez.
+ ahmet saçmalama, nasıl konuşuyorsun sen.
-ayşe şu an tüfeğin saçmalarına bakıyorum... (aynen bunu dedi aynen)
(ahmet ve ayşe öylesine isim)
neyse çocuk bunu söyleyip kapattı. kız tabi ister istemez korkuyor. can bu ya sebep olmak kolay mı?
neyse bu tekrar aradı bir süre geçti ben intihar ettim, midemi yıkadılar ölemedim gibisinden konuşuyor. hastaneden çıktım dedi. hangi hastane öğrendik, gittik kayıtlara baktık ne öyle bir vaka ne de öyle bir isimle kayıt yok.
tabi anladık mesele gayet açık ayak yapıyor.
mevzu kapandı bir şekilde, yaklaşık 1 hafta sonra çocuk başka bir kız buldu...
arkadaşım üzerinden 1 seneye yakın zaman geçti hala daha kimseyle birlikte olmadı.
ki çocuk ölüyordu, tüfeğin saçmalarına bakıyordu, yetmiyordu ilaç içmişti.
şimdi bilmem kaçıncı sevgilisinden ayrıldı kim bilir kaç defa öldü...
polat alemdar'ı geçti çocuk... ama hala hayatta.
siz siz olun sakın ''senin için ölürüm'' klişesini, basitliğini yapmayın....
