tükendim galiba artık. neden karşıma iyi insanlar çıkıyor ve ben onlara karşı hiçbir lanet şey hissedemiyorum bilmiyorum, ceza gibi geliyor ama neyin cezası bunu da bilmiyorum.
ve bu kalp kırıklığı bana saçma geliyor, korkunç şeyler yaşayan insanları düşününce benim kalp sızım, hayatıma karşı hissettiğim bu aidiyetsizlik ya da şuan sinirimden tutamadığım yaşlar gerçekten saçma geliyor ama durduramıyorum işte. kötü şeyler yaşayan iyi insanlar, lütfen affedin, empatiden yoksunum bu gece.
