yolum her mecidiyeköy'e düştüğünde beni hüzünlendiren, yerinde dikilmekte olan binaları görünce "böyle mi olacaktı sonun?" dedirten futbol abidesi. hani çocukluğunuzun geçtiği, doğup büyüdüğünüz yerden daha iyi bir yere hatta dublex bir eve veya villaya taşınmış olsanız bile o eski yerin tadını alamazsınız ya. işte öyle bir duygu sami yen'in yokluğu. mecidiyeköy'ün sarı kırmızı, cevahir'in sarı kırmızı, sokakların cafelerin sarı kırmızı olmasını özledik. 3 yıl oldu. çok özledik.
