az önce telefonuma bir mesaj geldi.
"sen beni özledin ondan canın sıkkındır * "
mesaj bu kadar. şimdi az önceden daha da mutsuzum. çünkü ben onu artık sevmediğimi fark ettim. 4 sene geçmiş ve ben bunu yeni fark ediyorum. o kadar zor ki her şey şu an. söyleyemiyorum belli bile edemiyorum. üzülmesini istemediğim için eskisi gibi olmaya öyle davranmaya çalışıyorum. beraber kurduğumuz hayalleri yıkmaya kıyamıyorum. sarılıyorum sıkıca korkudan. üzülmesinden canını yakmaktan onu paramparça etmekten koruyorum. ve bu korkuyla ona daha da sarılıyorum. birkaç ay içinde aileler tanışıp söz kesmek yada nişan bile olabilecekken ben korkuyorum. onu bırakmaktan korkuyorum. kalan ömrüm boyunca mutsuz yaşamaktan korkuyorum. bir sabah kahvaltısında çocuklarla karımla otururken aslında evlenmem gereken kadının başkası olduğunu düşünmekten korkuyorum. daha da yaşlanıp çocuklar evlenince hala başka bir evi başka bir aileyi hayal etmekten korkuyorum.
