hayatı kaçırmaktır.
hayal edilmeyi bekleyen onca düş, ortaya çıkmaya müsait binlerce fikirle mezara gitmektir. çok klişe, fakat, hayatı siyah beyaz görmektir. hiçbir zaman gökkuşağı gibi bir iç dünyaya sahip olamamaktır. hayatı o görülen kadar sanmak, soyut sınırlarla saman gibi yaşamaktır.
ne kaçırdığının farkında bile olmamaktır. ki bu da şüphesiz en kötüsüdür.
