saraybosna sevgilim... hayallerimin, bütün güzelliklerin ,mutluluğumun hüzünlü başkenti. saraybosna sevgilim bomba seslerinin gülücükleri geçemediği şehrim. ne hasretmiş bu böyle. bi kavuşsam sana. ellerimi açıp trebeviçden kucaklasam seni. ağlasam içimi çeke çeke milyatskaya kadar sel olsa yaşlarım affeder misin beni? başçarşında kuşlara yem atsam sonrada hopörlörden bağıra bağira değilde, kadife sesli o ezanını dinlesem... saraybosna sevgilim ne olur affet beni. çok küçüktüm desem inanır mısın sevgilim. doğmamıştım gelemedim desem. şimdi gelsem kabul etsen beni. acılarını teker teker silsem iyileşir misin? mezartaşlarında doğum tarihimi görsem ağlasam saraybosna senle birlikte. bütün bu hüznüne rağmen yaşamın herşeye rağmen bir umut olduğunu bilenlerin şehrinde,sende, tekrar mutlu olabilsem saraybosnam. yıllardır aradığım o huzuru sende bulsam.
saraybosna sevgilim... başçarşındaki suyunu içsem kana kana. dönsem tekrar ait olduğum yere. sokaklarında mutlu mutlu dolaşsam sanki hiçbirşey olmamış gibi. silsem insanlarının gözlerinin yaşını.bir gece koşevoda dino merlinden kad zamirisu jorgovani yi dinlesem veya zeljko joksimoviç den lane moje yi. tekrar içsem suyunu aşık olsam birine tıpkı sana oldugum gibi. tranvayına binip ferhadijende gezsem. kokunu içime çeksem. hıçkırıkların gelse kulağıma. omzunu dayayıp ağla bana sevgilim. bak bu sefer geldim. yalnız değilsin artık. o güzel dağların beni kuçakladı sevgilim .benim seni trebeviçte kucakladığım gibi.
