fikren ya da bedenen olmayacak evliliğim karar verirsem. zaten 22 senedir dostum olan, 6 senedir aynı evi paylaştığım dostumla kağıt üzerinde evleneceğiz ki ben vatandaşlığa geçip çalışma izni almaktan kurtulayım. hiç bir sorumluluk olmayacak üstümde. nikah dairesine gidip kendi kendimize gülerek bir imza atacağız. sonra ben işimi garantiye alınca da boşanacağız. hayatta en sevdiğim insanlardan biri, sırf benim rahatım için hazır o göstermelik imzaya.
ama ben çıldıracağım. ne değişecek hayatımda? hiç bir şey! yine bile ne denli zor.
ben böylesine boktan bir evlilik için bile karar veremezken insanlar ciddi ciddi evleniyorlar. aşk, bağlılık, sadakat, güven... kimileri bunu tadıyor demek ki, ya da kendilerini süper kandırıyorlar.
