"yer yüzündeki cehennem" olarak adlandırılabilecek bir ülke.
bundan 10 yıl kadar önce, "nakeds" "2pac soldiers" gibi isimlerle anılan, savaşa girmeden önce masum çocukların kanını içip kalbini yiyen ve bunun savaşta ölümsüzlük getirdiğine inanan kabilelerin birbirini doğradığı, tecavüzün, uyuşturucunun, rüşvetin, bizim ülkede kırmızı ışıkta geçmekten daha normal olduğu bir ülke.
şu anda, o günlerde çocukları kesip kalbini yiyen komutanlar serbestçe geziyorlar. çok ilginçtir ki bu komutanlarla günümüzde yapılan röportajlarda şunu gördüm ; yedikleri haltın çok da farkındalar. "o zaman öye gerekiyordu öyle yaptık. ülkemizin anasını siktik farkındayız ama şu an savaş çıksa yine savaşırım" diyorlar. bir de amerikan kültürüne baya hakimler. vahşilikleri ilkel kabile vahşiliği değil, sofistike bir ilkellik. aralarından bazıları, misyoner olmuş günahlarından arınmaya çalışıyor. kimisi savaş zamanında sorumlu olduğu adamlarının yok olup gitmemesi için marangozhaneler falan açmış.
şu an 15 yaşında, 7-8 sene önce annesi babası savaşta ölmüş bir çocuk uyuşturucu kullandıktan sonra kendisiyle yapılan röportaj esnasında bir önceki gün gasp ettiği kadına nasıl tecavüz ettiğini falan anlatıyor.
bazı semtlerinde tuvalet yok. lağım suları sokaklardan akıyor. insanlar deniz kenarına sıçıyolar. ve çocuklar orda top oynuyor, üstlerinde eminem tişörtleri falan var.
kadınların yüzde 60'ı hayatlarında bir kez tecavüze uğramış. işsizlik %80 civarında. kadınların çoğu fahişelik yapıyor.
fahişelerden biriyle yapılan röportaj esnasında, kendisinin güzellik okulu mezunu olduğunu, iyi derecede ingilizce bildiğini ve çok iyi yerlerde çalışabileceğini söylerken, birden kriz gibi birşey geliyor ve : "benim annem babam savaşta öldü, ne yapabilirdim, benden istediğini aldın, paramı ver, ne istiyorsan yaparım paramı ver" diyerek röportajı yapan adama saldırıyor. Bu esnada "para" kelimesini duyan birkaç tane adam içeri dalıyor, o semtte elektrik te yok. kameranın ışığını kullanarak kaçıyorlar ordan. jiple giderken 2 kişiye çarpıyorlar.
şahsi fikrim, bu insanlar aslında her haltın farkındalar. o kadar farkındalar ki yapılabilecek birşey kalmadığını görecek kadar dibe vurduklarının dahi farkındalar. gözlerinden pişmanlık akıyor ve bu pişmanlıkları, uyuşturucu ve şiddetle bastırmaya çalışıyorlar. asla iflah olmayacaklar. yazık.
