menemenlizade tahir efendi ile yazışmalarından,
menemenlizade'nin bir mektubunda şu parça geçer:
Hakikat ve hikaye daha genel anlamda edebiyat- arasındaki ilişkiyi şu sözlerle ifade eder:
Meşhur bir meseldir ki hakikat çıplak gezermiş, kimsenin mazhâr-ı itibarı olamazmış. Nereye giderse kovulurmuş. Nihayet bir kuyuya saklanmaya mecbur olmuş. Bir gün nasılsa hikaye bunun kuyusuna gelmiş. Hakikatle bir mukavele akdetmişler. Hakikat hikayenin letâfet-ı nazar-firîbine bürünmüş. Ondan sonra nereye gittiyse nâil-i hürmet ve itibar olmuş.
