25.
-
Beni candan usandırdı, cefadan yar usanmaz mı?
Felekler yandı ahımdan; muradım şemi yanmaz mı?
Kamu bimarına canan; devayı derd eder ihsan
Niçün kalmaz bana derman, beni bimar sanmaz mı?
Eylül'de melül oldu gönül soldu da lale
Bir kâhküle meyletti gönül, geldi bu hale.**
