babam biz çocukken oturturdu yamacına benle kardeşimi, uzun uzun anlatırdı. aç kalın ama ne sizin ne sizden sonra gelenlerin karınlarına haram lokma sokmayın diye. rızkınızın peşinde koşun kimseye tamah etmeyin diye tembihlerdi.
ilk işimde sıkıntılı durumlar gördüm, hep babamın sözü gelirdi aklıma, bir gün aç da kalacak olsam babamın sözünü dinlemeliyim diyerek istifa ettim, 2 gün sonra çok iyi bir pozisyon için arandım. hala sözü kulağıma küpe. bu günlere geldiysek onun sayesinde.
edit:
yanlış anlaşılan baba olma ihtimali de vardır. doğru bakmak, doğru görmek gerekir böyle zamanlarda. ne fakir edebiyatıdır bu ne de babanın olması gerekeni övmeye çalışmasıdır.
bu babanın evlatlarıyla dertleşmesidir aslında. eve, evladına doğru düzgün birşey getiremediği için, yol parası verip okula gönderemediği için, çocuğu arkadaşlarının yanında küçük düşüyor sandığı için ve hepsinin suçlusu olarak kendini gördüğü için mahçup olan bir babanın, zor günler geçiriyoruz ama doğru yoldayız deme aracıdır.
