10 yaşındaydım. çocukken çok sık hasta olurdum, o gün de okulda midem aşırı derecede bulandığından çıkış izni almak için müdürün sekreterinin odasına gidip annemi aramasını istemiştim. kadının tipi de hala aklımda, dip boyası gelmiş, sarışın ve inanılmaz itici bir tipti. neyse, kadın suratıma bile bakmadan "ayy canım bekleticem seni iki dakka" diyip önündeki kağıda odaklandı. bense orda kıvranıyorum. arar aramaz tuvalete gidecektim zaten, ama bekliyorum bekliyorum yok. farklı şeyler düşünmeye çalışıyorum, o da olmuyor. tam "artık arar mısınız" diyecekken dayanamadım ve en sonunda beklenen oldu. kadın birden acayip telaşlanarak ve iğrenerek annemi aradı, zaten ben utançtan pardon bile diyemeden odayı terk ettim. bu rezilliğimi hala unutamıyorum, ama düşünüyorum da iyi olmuş kadına. benden sonra kimseyi böyle bekletmemiştir.
