yıl 2004.
konyadayız.
sağı-solu bir garip hallerde...
üniversiteli olmak ürkünçlü bir şey,
altına sıçarsın o derece...
farklılıklara tahammül edilemediği gibi,
farklı olmayan ancak hemfikir olmayanlara da saygı duyulmadığı bir zaman.
küpemiz vardı,
dayak yedik.
sonra saçlarımız uzundu,
dayak yedik.
ramazanda oruç tutmuyoruz diye, dayak yedik.
dövmemiz var diye dayak yedik...
şimdi ne kaybettin dersen,
hiç.
o ne kazandı dersen,
hiç.
neden birbirimize düşürüldük dersen,
bunu şimdilerde, ''başörtülü bu kampüse girmesin yhaa!!!'' diyen benim bedenim benim kararımcı kızkardeşlerime,
''kefenimizle geldik, elimizde sopalar!!!'' diyen imam biladerlere,
''hak hak hak hak!!!'' deyip kurşun sıkan dağa çıkan tilki'ye,
ve ''vur de vururuz, öl de ölürüz!!!''sloganı atan kurtlara sormak gerekir.
benim dişim kırılır,
senin insanlığın.
bu böyle...
