"aldatılmak.. bir günlüğün ilk sayfasının ilk kelimesi olması ne kötü.. heyecanla ve keyifle alınan günlüğün ilk kelimesi beni saatlerce ağlatan kelime.
peki aldatılmak neden kötüdür? aptal yerine konduğun için mi, kaybetme korkusundan mı, sevdiğin halde terk etmen gerektiğinden mi? neden için ezilir? hangi duygu bu kadar kötü hissettirebilir ki? ben aldatıldım. yalanlarla, adamlarla, oyunlarla aldatıldım. uzun süredir yaşadığım en acı his. gururunu kırıyor, sevgini yaralıyor, seni ondan soğutuyor, bir yandan da yakıyor. çok sıcak bir cam bardağı buzlu suyla doldurmak gibi. ne kadar sıcaktıysa, o kadar zarar veriyor bardağa. delip geçiyor, kırıyor, paramparça ediyor kalbini.
çok üzülüyorum ben. ağlamam durmuyor. hiçbir şeyden keyif almaz hale geldim. okulum, şehrim, arkadaşlarım, yeni dersler, yeni insanlar, hiçbir şey tad vermiyor. hiçbir şey heyecanlandırmıyor beni. içim buz gibi. ölü bakışlarla dolaşıyorum e trafta. bira, dost mjuhabbeti, yeni bir parfüm kokusu, güzel bir defter, okunması gereken bir kitap... anlamsız geliyor her şey. hiçbir şey dokunmaya değer değil.
birine onun dokunması, onun bunu arzulamış olması, ona zarar vermeleri olasılığı üzüyor beni. beni aptal yerine koyması, gururumu hiç düşünmemiş olması acı veriyor bana.
aldatılmak. ilk kelimesi bir günlüğün. acı verici. tek açıklaması bu. son sözcüğü bir günün. aldatılmak."
