pedro almodovar külliyatı içinde kesinlikle ayrı bir yerde duran film.
psikolojik gerilimi her hattıyla hissetmeniz, filmin içinden bir an bile ayrılmamanıza neden oluyor. kesinlikle kopmuyorsunuz. intikam intikamdan üstündür temalı bir finali var. etkileyici olmakla birlikte tanıdık sanki. ne bileyim seks esnasında kayganlaştırıcı krem alma bahanesiyle silahı çantaya saklama durumunu bekliyorsunuz. bunu büyük bir sürpriz edasıyla düşünemedim ben üstelik yapılanlardan sonra. hani öldürülen kadın diyor ya ''biliyordum'' hakikaten her ortalama izleyicinin o çok övülen finale hazırlıklı olduğunu düşündüm film sonrası. zaten bu final, filmin o bilindik alt metnini de doğruluyor. ''insan ne denli baskı ve zorluğa maruz kalsa da başkalarının kendisini anlamlandırdığı, biçimlendirdiği şekilde değil de; hissettiğiyle, algıladığıyla, duygu ve düşüncesiyle yani öz benliğiyle insandır.'' bu argüman zaten o finali hazırlıyor.
yalnız, almodovar'ın bu çalışmayla zor bir türün altından da kalmayı başardığına tanık oldum. mevzu, o üzerinde yüksek lisans yaptığı melodram değildi çünkü.
filme dair en leziz yorumlardan birisini ekşisözlük 'te okudum. ne yazıyordu o yazar:
''izlerken sık sık pipimin yerinde olup olmadığını kontrol ettiğim almodovar filmi. kızın dünya ahiret bacımdır almodovar.''
10 üzerinden 8! (7,5 olabilirdi ama külliyatın farklı bir sesi ve yönetmenin olgunluk çalışması olduğundan o yarım puanı da kesmedik)
