sonunda john'un düğününü gördük, eh tabi aksiyonsuz geçemezdi ya. neyse konu o değil. sherlock'un bambaşka bir yanını gördük bu bölümde: arada bir insan gibi davranabileceğini. soru-cevap oyununda john'un da dediği gibi bazen insan. kesinlikle sağdıç olarak yaptığı konuşma sherlock'un standartlarına göre çok çok iyiydi. ben bile duygulandım. john'un ağzına eder, bir de güzel rezil eder diyordum. tabi az biraz onları da yaptı ama konuşması cidden başarılıydı.
mycroft daha çok görünmeli. en az sherlock kadar cins ve bir o kadar da sevimli. bu çılgın-dahi kardeşlerin ailelerini görmek için sabırsızlanıyorum.
lestrade'ın sherlock'u bu kadar sevdiğini açıkçaso hiç tahmin etmemiştim. adam her şeyi bıraktı, gitti ya sherlock'tan gelen çağrı üzerine. oysaki aylarca o soyguncuları yakalamak için uğraşıyordu. sherlock'un gereksiz yere çağırdığı da çok barizdi. ilk bölümde john'a da aynısını yapmıştı hatırlarsanız.
ama bölümün en güzel anı sherlock'un mary'in eski sevgilisi ile olan muhabbetiydi. "i'm a high functioning sociopath with your number" dedikten sonraki gülüşüne haykırdım resmen. hatta o sahneyi birkaç defa izledim.
ayrıca ne çıkarsa çıksın mary'yi sevdim. kadın sherlock'u bile kontrol edebiliyor. ayrıca watson jr. geliyor, eneeeem!
diğer bölümlere göre oldukça sakindi ama karakterleri özellikle sherlock-john-mary arasındaki ilişkilerin pekiştirilmesi açısından güzeldi.
sherlock'un mary ve john için beste yapması filan çok şıktı. hatta kendisi oldukça güzel dans ediyor. azıcık insan gibi davranabilse tam evlenilecek erkek işte.
molly'yi gördükçe içim parçalanıyor yemin ederim. sherlock'a attığı hüzünlü bakışlar beni bitiriyor. bana dert oldu vallaha.
o değil de bir bölüm sonra bunlar yine sezona girecek. sonra kimbilir ne kadar bekletecekler.
