türk futbol tarihinin son 20 yılda gördüğü belki de en efendi başkandır.
aklıma geldi birden bende açtım birkaç resmine baktım, birkaç videosunu izledim. 14 mayıs 2006 günü son dakika gelen şampiyonluktan sonra ali sami yen stadı etrafında gururla dolaşması geldi gözümün önüne. istediğini başarmış gurur dolu başkan. belki de ömrünün en mutlu günüydü o gün bir çok galatasaraylı gibi.
ama bıraktı bizi başkan. hayatını verdiği, gönlünü verdiği o takım 10 yılda bitirdi kendisini. galatasaray yıktı kendisini. ama hep güldü, kırılmadı. kırmadı. giderken bile yüzünden gülümseme, içinden umut ve mütevazi kişiliği kaybolmadı.
giderken herkesi ağlattı.
ezeli rakibinin başkanı gol attığı her seferde yavşakça parmak sallarken kendi gözü önünden, o istifini bozmadı ve sadece alkışladı. belki aziz dalga geçiyordu içinden onunla ama o sadece gülümsedi. bu sebeptendir ki özhan başkan hep büyük puntolarla yazıldı bu zamana kadar ve aziz hep damgalarla.
sen rahat uyu başkan. bize kazandırıp gittiğin o stad gönlünü verdiğin takımın başarı nidalarıyla inliyor. ve şunu bil ki biz seni hiç unutmadık.
