öğrenci sayısı fazla olan bir bölümde okuduğum için halihazırda her gittiğim gün yeni insanlar görüyor, yeni birileriyle tanışıyordum. final haftasından önceki son derslere giriyorduk artık. işte o hafta gözüme o takıldı. bu zamana kadar onu nasıl fark edemediğime inanamıyordum. eve gittim ders çalışmak için ama aklıma sürekli o geliyordu. önümüzde sadece final haftası vardı ve sonra 3 aylık tatil. düşünceler, düşünceler... finaller böylece heder olacaktı...
derken sınavlar başladı. 7 dersten sınava girecektim. her sınav, girecek öğrenci sayısına göre en az 6 ayrı salonda yapılıyor, her sınava giren öğrenci sayısı da minimum 280 kişi. artık iki insanın yan yana gelme ihtimalini varın siz hesaplayın.-ki tüm sınav dönemleri boyunca 1 tek sınavda bile tanıdığım biriyle yan yana gelmedim.- işte bu kız 7 sınavın 4ünde benimle aynı sıraya denk geldi. hayatımda yaşadığım en büyük tesadüf de bu şekilde gelişti.
devamında ne oldu? hiç bir şey olmadı. en son çare-asla yapmayacağım halde- arkadaşlık isteği gönderdim. kabul etmesinin hemen akabinde manidar bir şarkı paylaşmış. 1 gün sonra da bi baktım, engeli basmış. hay dedim babayın şarap çanağına... lanet olsun ben oynamıyorum...
velhasıl kelam, tesadüf denen şeyin var olabileceğine inanmaya başlıyordum ki asla var olmadığını yaşayarak öğrendim.
1,5 yıl sonra gelen edit: okul bitti, o kızla tekrar bırakın yanyana önlü arkalı bile denk gelmedim. şu an kendisi ayyaşın tekiyle takılıyor.
"sizin hayır bildiklerinizde şer, şer bildiklerinizde hayır vardır... Allah bilir siz bilemezsiniz..."[Bakara/216].
