mutluluk veren acıdır. gözler kapalı, ışıklar sönükken dinlenilmeli. acıyı en derinden hissederken yapışan dudakların arasından çıkmayı başaran ilk sözcüğü takip etmelisin. karanlık tünelin ucundan ışığı sana tutan o'dur. bunu sen de biliyorsundur ama kendine söylemekten korkuyorsun. bu şarkı gerçekleri içinde örgütler ve fetheder seni. teslim olursun. yenilmiş bir er meydan cengaveri gibi kılıcını ayaklarının yanına saplar onun eteklerine sarılırsın. gözyaşların dökülür eteğine af dilercesine... sana eğilmesini beklersin ama yaşattıkların gururuna takılır. terk edilirsin. oracıkta ölmek için yere sapladığın kılıcın hazırdır. ve aslında ne yazarsan yaz bu şarkının sana yaşattıklarını anlatamazsın. o yüzden susup sadece şarkının kollarında ölmek istersin. bu da böyle bir şeydir işte.
