Eski Yunan ve Latin tiyatroları için kullanılan terimdir. i.Ö. 5. yüzyılda olgunluk çağına ulaşan antik Yunan tiyatrosu, antik Yunan tragedyası (Aiskhylos, Sophokles, Euripedes) ve antik Yunan komedyası yanı sıra, Aristoteles ile tanınır. Antik Roma tiyatrosu ise, öncelikle antik Roma komedyası (Plautus, Terentius) ile tanınır. Batı tiyatrosunun temelini oluşturan Antik Tiyatro, aynı zamanda Batı drama sanatı ile drama kuramının da temelini oluşturur; gerek drama, gerek tiyatro olarak Antik Tiyatro, tüm tiyatro tarihinin ve tiyatro deneyiminin beşiğidir. Günümüze kadar etkilerini sürdürmüş ve sürdürmekte olan Antik Tiyatro, öncelikle şu özgün özellikleriyle tanımlanabilir: 1- Dinsel törensi kökenleri dolayısıyla, şenlik tiyatrosu oluşu; 2- Siyasal hak ve dini-ahlâksal yükümlülük olarak, yaklaşık tüm kent halkının izlemeye katılması dolayısıyla, kitle tiyatrosu oluşu; 3- Gerek doğal-toplumsal koşulları, gerek mimari yapısı dolayısıyla, açıkhava tiyatrosu oluşu; 4- Drama ve tiyatro gelenekleri dolayısıyla; göreneksel tiyatro oluşu.
Antik Tiyatro, tüm bu bütünleşik özellikleriyle, tiyatro tarihinin aynı zamanda en önemli tiyatro dönemidir. *
