Gecen postaneye gittim sıra bekliyorum bi teyze geldi bir şeyler sordu yardimci olur musun diye bende bilmediğim için yardımcı olamadım neyse sıra bana geldi gişeye geçtim az önceki teyzeyi önüme aldılar gişedeki bayana ama sırada ben vardım dedim o da tamam biliyorum bayandan sonra alicam sizi diyip birkaç mimik yaptı. Bende sorun çıkarmadım.sonra başka bir bayan nasıl yani biz burada saatlerdir bekliyoruz o kadın geldi şimdi önümüze geçti bu ne rezalet vs vs vs baya yüksek sesle bağırmaya başladı bildiğin postane epey bi süre onun sesiyle hakkı hukuk adaleti savunmasıyla inledi gişedeki ve önüme geçen kadın hiç sesini çıkarmadı cevap dahi vermediler. Ve emekli öğretmen olduğunu vurgulayan kadın ısrarla bağırmaya devam etti. içimden hem hak verip hem de bu kadar bağırmaya ne gerek var diye düşündüm. Sonra bayan işlerini halletti ve çıkıp gitti. Gişedeki kadındaydi artik sira dinlerken:hanımefendi o özürlü diye cevap verdi nihayet. Sürekli buraya gelir işlemleriniz biz yapar yardımcı oluruz zihinsel özürlü diye yüksek bi tonda cevap verdi. Herkes buz kesti bir anda. Ben de öyle. Öğretmen olan kadın hala bir şeyler söylemeye devam etti aslında o da üzüldü pişman oldu ama yediremedi kendi muhtemelen ki bir şeyler söylemeye devam etti.
içim acıdı sonra birbirimizi anlamaktan aciz oluşumuza, özürlü olan bayana, sürekli Haklarımız gasp edildiği için bunu bir paronayaya dönüştürüp saldırganlaşmamıza. Her şeye o anı uzunca bi süre atamam heralde. Gişe memurunun hanımefendi o özürlü dedikten sonraki o sessizlik buz kesmişlik.
