ben küçüktüm hatırlamıyorum bana anlattılar: babam annem ve ben zehirli mantar yemişiz. rahatsızlanıp hastaneye kaldırmışlar. tabi bahsettiğim olay tam olarak 18 yıl önceydi. o dönem panzehirler yurtdışından getirilirlermiş. panzehir siparişi verilmiş ancak o dönem artık siparişi veren sağlık görevlisinin mi yoksa o dönem olmadığından mı 3 yerine 2 şişe panzehir gönderiyolar. hal böyle olunca doktorlar hangi ikisine verelim önce derken babamla anneme vermeye karar veriyolar ama canım babam yarı baygın vaziyetteyken bile ben iyiyim oğlumla eşimi kurtarın önce ben dayanırım diyor. sonuçta ne mi oluyor ben ve annem kurtulurken o dağ gibi adam henüz 34 yaşında hayata veda ediyor. o bu dünyadan göçtüğünde 2 yaşındaydım. onu hayal meyal hatırlıyorum ve büyüdükçe ona olan ihtiyacımın arttığını hissediyorum. ve ömrüm yeterse 34 üme kadar kendim için 34 ümden sonra babamın yaşayamadıkları yaşamak için yaşayacağım.
