aslında çok da bişey itiraf edecek durumum yok sözlük. sadece yazmak istedim o kadar.
"hayat seni yaşına göre fazlaca yordu." diyor etrafımdakiler. doğru veya yanlış yakınmıyorum saçlarımı kaybetmem dışında. ben bu hayata yorulmak için geldim diyorum kendime eğer bunu başarabiliyorsam ne mutlu bana.
çok değişmişim sözlük. bunu da yine etrafımdakiler söylüyor. -ne de çok şey söylüyorlar- bunu ilk duyduğumda nasıl bir ruh haline bürünmeliyim diye sordum kendime. mutlu mu olmalıyım üzgün mü, bilemedim. bir sonuca da varamadım.
-sigara yakıyorum-
bir kız vardı sözlük. zamanında sevmiştik birbirimizi. allah'ı var yalan söylemeyeyim iyi de bir kızdı. iki insanın aynı anda birbirini sevmesi düşük olasılıktır ama biz bunu tutturmuştuk, sanırım. ordaki virgülün derin bir anlamı var onu bir o bilebilir. biliyorum artık takılmıyor sözlükte eğer okuayacağını bilseydim gerçekten yazmazdım. kimseye burdan artistlik yapmak gibi bir niyetim yok şu aralar. neyse konumuza dönelim. zor iki insanın ilişkisiydi bu. defalarca kez denedik. olmadı, yapamadık. direttik de direttik. şimdiki aklım olsa zamanı durdurup öylece bırakırım her şeyi. çünkü tüketmekteki ustalığım beni sonsuz bir harbe götürdü, tükenmekteki ustalığım ise sonsuz bir mağlubiyete. -sigara bitti-
beni terk edip gittikten sonra aylarca peşinden koştum niye beni terk ettin sebep neydi diye? bazen beni suçladı bazen kendini. kafası allak bullaktı ama hep beni sevdiğini ama beraber olamayacağını söyledi. içindeki sevgi ikimize de zarar veriyordu. beni sevmediğini düşünürse ikimiz de vazgeçeriz dedim. en sonunda kafasını o kadar çok karıştırdım ki aramızda var olan ilişki o kadar garip bir hal aldı ki beni sevmediğini, kalbinde de beyninde de olmadığımı itiraf etti. tabi kendine göre itiraf. bunu aslında ben yaptırdım ona.
bir daha onu eski kadar sevmeyeceğimi anladığımda bıraktım. "bu bi son değil sen beni yine arayacaksın" beylik sözüyle kalakaldı.
mutlu da değilim üzgün de. içimde daha önce hiç rastlamadığım kadar yalnızlık var ama bu ondan değil kendimden kaynaklı.o giderken ben de gittim benden. ne zaman dönerim bilmiyorum ama tek başıma dönmemeliyim.
şöyle son bir kez arkama bakınca pişmanlığım da yaşamayı öğreneceğim keşkelerim de geri dönmemek için ettiğim yeminler de kendime verdiğim sözler de yok.işte bu yüzden aramadığım kadar huzur buldum. herkes hak ettiği hayatı yaşayacak.
