maviye, yeşile, mora ,kırmızıya boyayıp satıyorlardı zavallı civcivleri. kimisi üzerindeki boya kokusundan zehirlenip ölüyordu yazık. biz de çocuğuz tabi severiz renkli renkli şeyleri.
hele de ciyyak ciyyak bağırması yokmu boğazından tutmamak için kendimizi zor tutardık, sesin nerden geldiğini anlamak için o küçücük gagasını yırtmaya ramak kalırdı resmen.tek hayalimiz onu yumurta verene kadar büyütebilmekti. ama yapamazdık çünkü mahallenin kedisini hesaba katmıyorduk. en fazla 2 hafta dayanırdı bir civciv. sonrasında bir bakmışsın ölmüş...
