geçmiyor geçmeyen bir zaman güneşin olduğu her an. bıraksa bütün o ışıltısını dağların ardında. başlasa o çok özlenen gece, saatin gece yarısını vuran kollarıyla bilese dişlerini ava çıkmaya hazırlanan yarasalar, yıldızlar kavuşsa tekrar farkedilmelerinin tek umutları olan ışıklarına, ay her zaman ki yüzüyle baksa bize yeniden. insanlar kaybolsa sokaklardan, bitse o kalabalık kargaşa koşuşturan telaşlı hal. nasıl nefret etmezsin ki gece bunlara sahipken...
