yeni aldığım kitaplara karşı kullandığım söz öbeği.
bin bir hevesle evden çıkıp kitapçıya gidiyorum. gez allah gez, etrafı turluyorum. sonra bir kitap gözüme çarpıyor. alıp bakıyorum. hoşuma gidiyor. kitabı alıp eve geliyorum. tam kitabı açıp okuyacakken bitiremediğim kitapların serzenişi yankılanıyor kulaklarımda. önceleri hiç oralı olmuyorum ama bu sesler yükseldikçe vicdan muhasebesi yapıyorum. başladığım şeyi bitirmem gerektiğini anlayınca, yeni aldığım kitabı bir köşede dursun bu diyerek kendime yabancılaştırıyorum. ne biçim insanım lan ben!
