cashback'de ben'in zamanın hızlandırılabileceği, yavaşlatılabileceği, dondurulabileceği fakat asla geriye sarılamayacağı ve bu sebeple yaşananın değiştirilemeyeceğini farkettiği an hem yıkıldığı hem de bilinçlendiği andı. zaman üzerinde gerek insan zihni sayesinde gerekse günün birinde türlü şekillerde manipülasyon yapabilecek olsak dahi onu asla geriye saramayacağımız gerçeği acıydı. ben yaptığı bir hatadan dolayı bunu farkettiğinde, sürekli oynadığı zamana her türlü taklayı attırırken onu asla başa alamayacağını anladığında yaşanmış olanın dayanılmaz ağırlığını hisseti üzerinde. bir hata yaptığında ve kız arkadaşı bunu gördüğünde zamanı durdurdu tekrar ben. tam iki gün iki gece orda öylece durdu ve bir çözüm düşündü. çözüm yoktu, yaşanan zamana çakılmıştı, yerinden sökülemezdi. herşeyi göze alarak, kaçışın imkansızlığını farkederek zamanı yeninden başlattı. tüm şahitlerin, kendinin, olayın diğer tarafının, herkesin ama herkesin zihinden bu anı bir şekilde silinse dahi yaşanmıştı. onu hatırlamıyor olmamızın da bu bahiste bir önemi yoktu. nasıl ki dünyada hiç ayak basılmamış, hiç bir canlının yaşamadığı bir ormanda bir ağaç kendiliğinden devrildiğinde çıkan sesi hiç bir canlı duymasa, tecrübe etmese dahi o ses yine var, kimse tanıklık etmediği için yok sayılamaz, bu da öyle işte. unutsak dahi -ki bu da büyük bir yalandır- yaşanmış yaşanmıştır, herkes affeder zaman affetmez.
