merhaba günlük... bugün her zamanki gibi doğa ananın bize verdiği hoş bir güne uyandım. mutfağa gittim doğa ananın güzel evladı güneş ışığını içeri dolduruyordu, işte böyle güzel bir ortamda yaptım kahvaltımı. doyunca elhamdülillah diye bir kelime kaçtı ağzımdan, bunun şaşkınlığını yaşarken dediğim şeyden utanıp tövbe istiğfar yaptım. anlayacağın dumurlarla başlayan bir gün...
neyse konuyu dağıtmayalım. sokaklarda yine aylak aylak gezerken önümden çok güzel bir kız geçti. allah ım sen nelere kadirsin diye düşündüm, bi de niye hep allahı düşünüyorum diye düşündüm. bir ara yoksa allah var mı diye şüpheye düştüm. sonra dedim ki herhalde sosyal etkiden olacak bu durum. % 99'u müslüman olan bir ülkede ateist olmak zor be.
kafamda sorular harmanı yürümeye devam ederken belediyenin açık bıraktığı çukura düştüm. hemen allah ım yardım et dedim ve o an anladım ki ateistlik kadar saçma birşey yok. ne durumda olsak sığınacak bir güç arıyoruz
ve ben de karar verdim kafa kağıdımda yazdığı gibi müslüman oluyorum.. bunu ilk sana söylüyorum be sözlük.. inşallah ileride cami anılarımı da sana anlatacağım... haa unutmadan eshedu en la ilahe illallah ve eshedu enne muhammeden abduhu ve resuluhu
